Beoordelingsgesprek
2006, één jaar in mijn eerste dienstverband: mijn eerste ‘echte’ beoordeling. Het bleek een goed gesprek te worden. Hans, mijn baas, vroeg me of ik het werk van organisatie-adviseur, wat voornamelijk inhield het opstellen van functieprofielen, wel leuk vond? Ik weet dat ik nog iets mompelde dat ik het werken met de klanten heel leuk vond, de collega’s heel leuk vond, en toen stilte …
Recht voor zijn raap
Hij zei toen recht voor zijn raap: ik heb de komende jaren vooral werk op het vlak van functiewaardering voor jou en ik heb het idee dat jij daar niet gelukkig van gaat worden! Ik wil je dus een aanbod doen. Je krijgt nog een half jaar, want ik mag je wel, en in die tijd kan je nadenken wat je wil: een andere baan zoeken, of besluiten te blijven. Als je wil blijven dan mag dat, maar dan gaan we wel een goed gesprek hebben over wat we van elkaar verwachten.
Eigen verantwoordelijkheid
Ik weet niet meer of ik toen al meteen heb gereageerd, maar al heel gauw heb ik aangegeven dat ik niet wilde blijven en ik ben hem tot op de dag van vandaag dankbaar. Hij had het goed gezien, inhoudelijk was het werk helemaal niks voor mij, ik werd met de dag ongelukkiger en heb de kans met beide handen aangegrepen. Daarmee pakte ik mijn verantwoordelijkheid.
Voorkom arbeidsconflict: drie tips om eigen verantwoordelijkheid te nemen
Ik heb hier nog vaak over nagedacht en ik wil een paar gedachten met je delen. Want die zijn cruciaal voor waar ik voor sta en ik hoop dat ze ook jou kunnen helpen.
- In welke relatie dan ook, uiteindelijk zijn we allemaal mensen, ga dus ook menselijk met elkaar om. Wees eerlijk in wat je van de ander vindt, zonder de ander af te kraken. Het belangrijkste wat je kan doen is jezelf en de ander iets gelukkiger maken, daar gaat het uiteindelijk allemaal om. Verschuil je dus niet achter je positie.
- Ik besef heel goed dat er in veel organisaties allerlei systemen, voorschriften, procedures en regels zijn. En dat niet iedereen de ‘luxe’ heeft om als eigenaar of leidinggevende zelf de regels te bepalen. Maar als je echt staat voor je mensen, hun geluk en samen beseft wat er nodig is, dan is er ‘altijd’ een mogelijkheid om iets voor elkaar te doen, buiten de regels om. Wees dus ongehoorzaam met de goede intentie!
- Wat hiervoor nodig is, is lef. De verantwoordelijkheid nemen voor je eigen rol en positie vergt zelfinzicht, volwassen worden, niet je werk braaf uitvoeren maar een vakman/vrouw worden en vooral weten waar je het allemaal voor doet. Stop dus met doen alsof, en Grow-Up!
Eigen verantwoordelijkheid nemen, arbeidsconflict voorkómen: drie praktijkgevallen
Ik heb in mijn werk als trainer en coach menig mens voorbij zien komen die de stap op een gegeven moment durfde te zetten. Een greep uit de praktijk:
- Frits kwam in een training omdat hij wilde leren om meer te delegeren. Uiteraard kon hij hier een aantal dingen slimmer in doen, maar al gauw kwamen we erachter dat ‘ie vooral door zijn eigen baas over zich heen liet lopen. Op een gegeven moment is hij de ‘confrontatie’ met deze beste baas aangegaan en wat bleek, die was opgelucht dat Frits eindelijk eens ballen bleek te hebben.
- Marloes merkte dat een collega achter de rug van allerlei andere collega’s spelletjes speelde, verborgen agenda’s had, etc. Ze vond het de verantwoordelijkheid van haar manager om hierop in te grijpen, maar die deed dit simpelweg niet. Uiteindelijk werd ze zo zelfverzekerd dat ze zelf ingreep en de bewuste collega erop aansprak. Daardoor werd een proces in gang gebracht, dat er uiteindelijk in resulteerde dat die collega (tot opluchting van velen) de organisatie verliet en Marloes al gauw zelf manager werd.
- Maria was op een accountkantoor net de manager geworden van een groep accountants. Zij was niet de meest deskundige maar wel de meest ‘sociale’ en ze merkte dat ze geen grip kreeg op deze mannen en een paar vrouwen. Zij bleven gewoon doen wat ze altijd deden, terwijl Marloes’ opdracht (waar ze ook achter stond) was om een andere manier van werken te introduceren. Dit bleef zo doormodderen tot de dag dat ze -functioneel- boos werd. Ze pakte haar verantwoordelijkheid en dat veranderde de situatie. Daar hoort bij dat je soms ook je emoties moet uiten, inclusief boosheid!
Het thema van eigen verantwoordelijkheid typeert mijn manier van werken. Dus heb het lef om voor jezelf te gaan staan, voor jezelf op te komen, maar vooral te gaan doen wat jij denkt dat echt nodig is. Dood-eng misschien en ja, je gaat tegenwind krijgen, en… het maakt je gelukkiger.
Beste Martijn,
Heb het artikel en de tips gelezen en kan er achter staan. Het is alleen wel sterk afhankelijk van het individu in kwestie. Zoveel mensen, zoveel verschillende karakters. En (bijvoorbeeld in mijn geval) moet je eerst een paar ‘mindere’ ervaringen opgedaan hebben om je vervolgens voor te nemen: “dat overkomt mij niet meer” !!! (zeker als je beginnend zelfstandige wilt worden of ZZP’ er bent)
Je wordt daardoor en stuk zakelijker, maar doe het wel met open vizier, humor en tact. Wees duidelijk en wees zeker van jezelf. Maar de één heeft dat en bij de ander moet zich dat (door de tijd heen) ontwikkelen.
Met vriendelijke groet,
Wim (van Dijk)
Waddinxveen
Beste Wim,
Leuk dat je hebt gereageerd! Helemaal mooi dat je het onderschrijft en ik ben het helemaal met je eens dat het echt niet mee valt om die eigen verantwoordelijkheid dag in en dag uit te hebben. Het is nog steeds iets waar ik zelf ook elke keer weer mee geconfronteerd word!
Bedankt,
Hartelijke groeten,
Martijn